“Bu çalışmalar, Özgen’in örnekleme (sampling) meselesini uç noktalarda ele aldığı çalışmalardan bir tanesi. Triptik resim, Cezanne’nın Üç Kafatası (1814) isimli resmindeki kafatası figürlerinin her birinin renk ortalamalarının alınarak baskın renklerin seçilmesi ve bu renklerin her birinin tuvalde gösterilmesi üzerine kurulu. Sanatçı bu çalışmasında, referans aldığı resimdeki kafataslarını üç farklı tuval ve üç farklı renk alanına indirgeyerek soyut resimle figüratif betimlemeler arasındaki sınırı nesnel bir kavrayış olmaktan uzaklaştırıyor. Yani, nesnelerin hangi evrene ait oldukları aslında nesnelere içkin bir durum değil, izleyicinin onları “yaklaşık olarak” zihninde nelerle eşleştirdiğine dair bir durum. Bu anlamda “yaklaşık kafatasları”, resmin düzlemi içindeki varoluşları açısından ele alındığında, başka herhangi bir kafatası betimlemesinden farklı değil. Aslında hiçbir kafatası betimlemesi, bir kafatasının sunduğu enformasyona sahip değil; hepsi doğaları gereği bir tür soyutlama. Betimlemelerin aralarındaki fark ise onları başka mecralarda örneklerken (başka bir ifade ile soyutlarken) kullandığımız çözünürlük farkı. Hangi öğelerin ne derecede indirgenecekleri ve resmedilen nesnelerin temsiliyetlerinin hangi noktadan itibaren problemli hale gelmeye başladığı, sanatçının araştırmasının çıkış noktalarından bir tanesi. Bu yönüyle bakıldığında Özgen’in anlayışı, Minimalizm gibi çözünürlük farklarına dayalı sanat akımlarının da temellerini sorgular nitelikte.”
Eylül 2018
Kerem Ozan Bayraktar
